Met dichtgeknepen billen luisteren we naar de eerste uithalen van zanger Anthony Kiedis, maar alles komt goed. Kiedis en zijn kompanen blijken zonder uitzondering in topvorm.
Red Hot Chili Peppers, actief sinds de jaren tachtig, maakte tijdens het vele touren zo’n beetje alles wel mee. Van immense mainstages tot platina albumverkopen, van gloeilamppakken op Woodstock tot optredens gekleed in slechts een witte sportsok en van mentale breakdowns tot drugsverslavingen met de dood tot gevolg. Het gevolg is – behalve zeven versleten gitaristen – dat er ook weleens een gezapig, vrij futloze optreden van het viertal tussen zit.
Toch loopt het publiek op Rock Werchter maar al te graag warm voor de Peppers. Al is het maar omdat gitarist John Frusciante na een tweede hiaat van meer dan 10 jaar weer van de partij zal zijn. Het voorste vak is vakkundig afgetopt en ook de festivalweide daarachter staat propvol. En gelukkig, het wordt ook snel duidelijk dat de band deze avond veel zin in een optreden heeft.
Bassist Flea komt op zijn handen het podium oplopen en weet samen met Frusciante via beproefd recept in een langzaam opbouwende intro jam tot de energieke opener ‘Can’t Stop’ de aandacht bij het publiek vast te grijpen. Drummer Chad Smith mept zoals te doen gebruikelijk zijn drumkit aan gruzelementen, na twee gescheurde snaredrumvellen en acht kapotte stokken zijn we de tel kwijt. En ook het laatste beetje reserve bij het publiek verdwijnt als Anthony Kiedis, getooid in een gifgroen visnettopje, behalve fysiek meer dan fit ook zeer goed bij stem blijkt te zijn.
Publiekslievelingen als ‘The Zephyr Song’, ‘Dani California’ en ‘Tell Me Baby’ vormen een gespreid bedje waarop massaal wordt meegezongen. Met zoveel hits in de achterzak is de band een onbetwiste headliner. Monsterhit ‘Californication’ wordt eveneens voorafgegaan door een lange instrumentale opbouw. Jammen is sowieso iets wat de mannen – zeker met Frusciante in de gelederen – graag doen. Niet alleen zoeken de bandleden elkaar regelmatig op voor een avontuurlijk onderonsje bij het drumstel van Smith. Ook laat Frusciante geen gitaarsolo voorbij gaan om er een spontane draai te geven. Mainstage Rock Werchter of niet, Frusciante voelt zich vrij om ‘Tiny Dancer’ van Elton John op geheel eigenwijze solo te coveren en ook met ooit B-kantje ‘Soul to Squeeze’ voegt het viertal een eigenzinnige en rafelige kant toe aan haar greatest hits show.
Kritiek is er ook. Het is een badkuip optreden waarbij de aandacht van het publiek verslapt in het middendeel (Dansende Beren spreekt over een omgekeerde normaalcurve). Ook speelt de band te veel recent werk, terwijl een volle festivalweide gewoon de hits wil horen (De Morgen hoort nét iets te veel nieuw materiaal, 3voor12 vindt de vijf nieuwe liedjes jammer).
Inderdaad, ‘Aquatic Mouth Dance’ en ‘The Drummer’ staan – net als alle nieuwe muziek uit de laatste twee decennia in de schaduw van de hits uit eerdere hoogtijdagen, maar die nieuwe muziek en alle andere eigenaardigheden zijn ook de Peppers. Bovendien sluit de band speciaal voor iedereen met een korte spanningsboog alsnog af met meezinger ‘By the Way’ en twee toegiften van groot kaliber; ‘Under the Bridge’ en ‘Give It Away’. Overtuigend en met plezier claimen de Red Hot Chili Peppers het mainstage met recht alsof het hun eigen oefenkot is. En dat is gewoon knap als je voor de negende keer op Rock Werchter staat.
Gezien: Red Hot Chili Peppers tijdens Rock Werchter België op 30 juni 2023
Setlist
- Can’t Stop (voorafgegaan door een lange intro jam)
- The Zephyr Song
- Dani California
- Aquatic Mouth Dance
- Tiny Dancer (Elton John solo cover)
- Parallel Universe
- The Drummer
- Soul to Squeeze
- Right on Time (voorafgegaan door London Calling intro)
- Tippa My Tongue
- Tell Me Baby
- Californication (voorafgegaan door een lange intro jam)
- Black Summer
- By the Way
- Under the Bridge
- Give It Away
Playability 